Friday, December 05, 2008

Με αφορμή, τα πρόσφατα γεγονότα και δηλώσεις της κας Βανδή σε ότι αφορά, την προοπτική να αντιμετώπιζε μια σοβαρή αναπηρία ως επίπτωση ενός ατυχήματος και με την ιδιότητά του κινητικά ανάπηρου σχεδόν για όλη μου τη ζωή οφείλω να δηλώσω δημόσια τα ακόλουθα: 

Η αλήθεια πρέπει να είναι υπεράνω όλων μας και οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε πέρα από κάθε κοντόφθαλμο προσωπικό μας συμφέρον. 

Συγχαίρω την κα Βανδή όχι για το περιεχόμενο της δήλωσής, ότι θα προτιμούσε να πέθαινε παρά να συνεχίσει να ζει ως ανάπηρη ως πιθανή συνέπεια του ατυχήματός της, αλλά για το θάρρος της διατύπωσης της γνώμης της και την ειλικρίνεια της. 

 Άλλωστε κα Βανδή πιστεύω ότι αυτή η ακεραιότητα και η ειλικρίνεια, προκύπτει από επαρκές ψυχικό υπόβαθρο και περίσσεια αρετή και αυτά ακριβώς τα εφόδια σε περίπτωση που καταλήγατε ανάπηρη θα μεταμόρφωναν τη συμπεριφορά σας και θα αποκάλυπταν ένα μεγαλείο προσωπικής δύναμης που και για εσάς την ίδια θα ήταν μια αποκάλυψη και ένα θαύμα. Δεν είναι ένας και δύο οι άνθρωποι στους οποίους συνέβη κάτι παρόμοιο και έμειναν έκπληκτοι από την δύναμη που βρήκαν να συνεχίζουν να ζουν, να εργάζονται, να συμπαρίστανται στην οικογένειά τους, να αγωνίζονται κοινωνικά και πολλά, πολλά άλλα! Σας συνιστώ ως ανάγνωση το παγκόσμιο best seller του Eckhart Tolle «Για μια νέα ζωή» για να δείτε πως επηρεάστηκε από τον Hawking αλλά και στο τι καταλήγει να προάγει ως ανθρώπινη ιδιότητα που σίγουρα, είναι πέρα από την αρτιμέλεια. 

Όμως με τη δήλωση σας, εκθέσατε την αμηχανία και το ρατσισμό της Ελληνικής Κοινωνίας γύρω από την αναπηρία, ποιος δεν φτύνει τον κόρφο του μην τυχόν και του συμβεί το κακό; Ποιος επώνυμος και ανώνυμος επιθυμούσε ή επιθυμεί να καταστεί ανάπηρος - ανάπηρη; Ποιος από όλους αυτούς τους υποκριτές πολιτικούς που μας συμπαρίστανται στις 3 Δεκέμβρη θα καθόταν σε αναπηρική καρέκλα κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης και θα τολμούσε να φωτογραφηθεί σε αυτή τη στάση; Πως εκδηλώνουν το σεβασμό τους όλοι αυτοί που δεν κάνουν δηλώσεις σαν τις δικές σας, αλλά μας εξευτελίζουν καθημερινά με τον πιο χυδαίο τρόπο, καταλαμβάνοντας τις διαβάσεις πεζών και τα πεζοδρόμια με τις Porsche τους; Τι είδους είναι οι δηλώσεις ιατρών που ζητούν να πάρεις την αναπηρική καρέκλα από συγκεκριμένο έμπορο γιατί αλλιώς δεν συνταγογραφούν αυτό που αναφαίρετα δικαιούσε;

 Πείραξαν οι δηλώσεις σας; Τότε οι δηλώσεις μητέρων και μητέρων που απείλησαν τις κόρες τους με κάθε μέσο ότι δεν θα επιτρέψουν ποτέ το γάμο με έναν ανάπηρο/η τι έκαναν; Αυτές δεν τη θυμηθήκαμε ποτέ και δεν τις καταγγείλαμε γιατί δεν ήταν επώνυμες;; Θα μπορούσα να αναφέρω παραδείγματα από την καθημερινότητα για σελίδες επί σελίδων και μόνο αυτό το τελευταίο, οι ίδιοι οι ανάπηροι είναι ρατσιστές μεταξύ τους. Οι βαδίζοντες δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν αναπηρικό αμαξίδιο για να μην χαλάσουν μια εικόνα αυτόνομης μετακίνησης, οι παραπληγικοί υποβαθμίζουν συνεχώς τα αιτήματα των τετραπληγικών, οι δε τυφλοί και κωφοί είναι για όλους εμάς τους υπόλοιπους εν δυνάμει παντοτινοί ηγέτες. Βλέπετε και οι έλληνες ανάπηροι πριν αποκτήσουν την αναπηρία τους και αυτοί είχαν την χειρότερη εικόνα και άποψη για την αναπηρία.

 

Η ελληνική κοινωνία έχει πολύ δρόμο για να κατακτήσει τον ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ και σίγουρα ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν είναι το αναπηρικό κίνημα και οι συλλογικοί χώροι της αναπηρίας να πάψουν, να εξαργυρώνουν την περιθωριοποίηση, με την αποζημίωση των επιδομάτων και της διεκδίκησης λίγο ευρώ παραπάνω, αποδεχόμενοι την ευτελή σύγχρονη επαιτεία, ελαχιστοποιώντας το ζητούμενο από τους έλληνες πολιτικούς και λοιπούς κυρίαρχους εξουσιαστές και μη, στο ελάχιστο αποδεκτό κοινωνικό αποτέλεσμα.

Με το θάρρος της γνώμης μου, Γεράσιμος Πόλης, αρχιτέκτων μηχανικός, κινητικά ανάπηρος από πολιομυελίτιδα και ειδικός σε θέματα πρόσβασης, http://access2sea4disabled.blogspot.com


 




Friday, August 08, 2008
Αν αγαπάτε αυτή τη χώρα, αν έχετε αγωνιστεί για τη δημοκρατία υπογράψτε και διαδόστε αυτή μου τη διαμαρτυρία και αποστείλατε την στο email του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στο pressoffice@presidency.gr (http://www.presidency.gr - τηλ. 2107283111 - fax 2107248938)

Κηφισιά, 8. Αυγούστου 2008, ώρα 18:00

Εξοχότατε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Παπούλια,
Παρακολουθώ σε απευθείας μετάδοση από το Πεκίνο την τελετή έναρξης των Ολυμπαικών Αγώνων του Πεκίνου και με συγκλονισμό και ψυχική ταραχή να με καταλαμβάνει, παρακολούθησα το γεγονός του χαιρετισμού της Ελληνικής Ομάδας από τα θεωρεία των ηγετών και επισήμων σπό το ζεύγος Γλύξμπουργκ, ως ηγέτες της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος Μπους χαιρέτησε την ομάδα των ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός Πούτιν, την ομάδα της Ρωσίας, ο διάδοχος της Ισπανίας την Ισπανική ομάδα, παρακαλώ πάρα πολύ να μου απαντήσετε για ποιό λόγο δεν ήσασταν στα θεωρεία του Ολυμπιακού Σταδίου του Πεκίνου για να χαιρετήσετε την Ελληνική Ομάδα, αν ήσασταν (και δεν μπορώ εγώ ως απλός πολίτης να το ξέρω) να μου πείτε τι θα κάνετε έναντι αυτής της προσβολής απένταντι στην Πατρίδα μας και στο πολίτευμά της.
Κύριε Πρόεδρε υπέρτατο καθήκον σας, είναι η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας αυτής της χώρας και του πολιτεύματός της. Κύριε Πρόεδρε ανήκω στους μη προνομιούχους πολίτες αυτής της χώρας με έχει πικράνει, με πικραίνει και θα με πικραίνει, αλλά θα δώσω και τη ζωή μου αν κρίνω ότι κάποιοι αυτή την Πατρίδα θέλουν να την προσβάλλουν και να την υποβαθμίσουν. Περιμένοντας όχι τόσο την απάντησή σας αλλά την αντίδρασή σας,

Γεράσιμος Πόλης,
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Μέσω του email,
gpolis@gmail.com μπορώ να σας πληροφορήσω διεύθυνση και αριθμό τηλεφώνου)

και το σχετικό video, http://www.youtube.com/watch?v=fbg0EeaZImc
Thursday, March 06, 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ
ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR



Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

Αθήνα, 1 Μαρτίου 2008

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ’ υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Friday, February 22, 2008


Μια αληθινή στιγμή αγάπης, κρατά για πάντα. Περνά από μόνη της στην παντοτινότητα και αυξάνει την ποσότητα εκείνου του συστατικού του Σύμπαντος που πάντα η επιστήμη θα προσπαθεί να προσδιορίσει.

Ίσως λοιπόν να μην υπάρχει απώλεια, τα πλάσματα που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν δεν φεύγουν ποτέ από τη ζωή μας και ούτε εμείς από τη δική τους. Ο θάνατος όμως προκαλεί μια αφόρητη ηδονή, καίει τα στήθη, κάνει τα πνευμόνια σου να πάνε να σπάσουν, ταπεινώνει το είναι σου και η θάλασσα της ανάμνησης στέλνει λίγο από το κύμα της μέσα από τα μάτια σου σε τούτο το ντουνιά.

Αν με αφορμή αυτό το κείμενο, ένα κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη ενός γάτου, ενός κατάμαυρου γάτου που μας κρατούσε συντροφιά τα τελευταία δύο χρόνια, με χαρακτηρίσεις παιδί, ανώριμο, χαζό και αφελή, δεν θα είναι η πρώτη φορά που τα ακούω και είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό. Ίσως να εξηγείται από το γεγονός ότι μου αρέσουν τρελά τα καλά παραμύθια, οι μύθοι, οι ήρωες τους και οι ηρωικές τους πράξεις, όπως αυτή του Ζορμπά, του ήρωα του βιβλίου του Χιλιανού συγγραφέα Luis Sepúlveda «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» εκδόσεις opera. Του πιο αισιόδοξου βιβλίου που έχω διαβάσει στη ζωή μου.

Πρωταγωνιστής ο Ζορμπάς ένας κατάμαυρος γάτος που αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει- αυτό που κανονικά θα ήταν το γεύμα του - ένα ορφανό γλαροπούλι, που αναλαμβάνει να το μάθει να επιβιώνει και να πετάει. Η ωραιότερη ιστορία μαγκιάς και ανθρωπισμού που έχω διαβάσει.

Ο δικός μας κατάμαυρος, o Blacky, δεν τα κατάφερε, μέσα στο χιονιά τον κοιμήσαμε για να τον απαλλάξουμε από τον πόνο και τη αδυναμία. Τον ευχαριστώ γιατί με υιοθέτησε και με εμπιστεύτηκε, διότι όπως είπε και ο κτηνίατρος, οι γάτες μας υιοθετούν, δεν τις υιοθετούμε. Περάσαμε στιγμές συντροφιάς και χαδιών και αρκετές μικροπεριπετιούλες. Ήταν πάντα φιλάσθενος και ναζιάρης.


Εύχομαι στο γατοπαράδεισο να περνά καλά, να του κάθεται όποια γατούλα γουστάρει και να τρώγει όσες γευστική κονσέρβες θέλει, για να γλύφει τη μουσούδα του, όταν αποτρώγει.