About Me

My Photo
gerasimos polis
Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1962, σπούδασα Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. και αναζητώ την αλήθεια και μόνο την αλήθεια με όποια μορφή και αν μεταμφιέζεται...
View my complete profile
Thursday, October 04, 2007






Θα ήθελα να μην είχα κάνει αυτό το ρεπορτάζ να μην είχα ασχοληθεί με το όλο θέμα, για τον απλούστατο λόγο, ότι τέτοια ζητήματα δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να δημιουργούνται.

Υπάρχει όμως ένα ηθικό δίδαγμα στην όλη υπόθεση και αυτό είναι ότι κάποιος πρέπει να ασχοληθεί τελικά και να παλέψει για κάποια πράγματα.

Καμαρώστε ένα ελεύθερο βατό πεζοδρόμιο στο ίδιο σημείο που ήταν αδύνατον για εμένα να το χρησιμοποιήσω και επικίνδυνο για όλους τους συμπολίτες μου.
Καμαρώστε το, μετά την αποξήλωση των πασσάλων η οποία δεν άργησε να γίνει.
Μην σας δημιουργούνται όμως και λάθος εντυπώσεις λίγα δεκάδες μέτρα πιο πέρα, απλά δεν υφίσταται πεζοδρόμιο και καμαρώστε και την ολική κατάληψη των πεζοδρομίων ακριβώς δίπλα από το κτίριο της Τροχαίας Κηφισίας, άλλωστε η όλη υπόθεση είχε σημείο εκκίνησης ότι δεν υπάρχει μηχανισμός και αστυνόμος να εμποδίσει τα delivery από το να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια.





Αυτός είναι ο μικρόκοσμος της γειτονιάς μου, σε ότι αφορά την κυκλοφορία μου και τα δικαιώματα των πεζών.
Σήμερα είμαι κουρασμένος και δεν έχω διάθεση να γράψω πιο πολλά, αυτό το φθινόπωρο είναι ένα δροσερό καλοκαίρι και ευτυχώς γιατί ο καιρός βοηθά και κάνω και κανένα μπάνιο, στην προσβάσιμη παραλία του ΠΙΚΠΛΑΖ κάπου 40 χιλιόμετρα μακριά αλλά χαλάλι του, (πιο πολλά στο άλλο blog μου, http://access2sea4disabled.blogspot.com/)


Υ.Γ. Γιατί δεν αγαπάμε τις πόλεις μας; μόνο εγώ ενοχλούμαι από αυτόν τον αποκλεισμό; γιατί "υπομένουν" αυτό το περιβάλλον όλοι οι υπόλοιποι;
Wednesday, September 26, 2007



Κηφισιά, 26, Σεπτεμβρίου ώρα 10:30, αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου.


Ανατροπή του προηγούμενου σκορ του περίφημου 25 - 0.

ΟΜΟΦΩΝΑ αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κηφισιάς, την απομάκρυνση όλων των κωλωνακιών - πασάλων στο πεζοδρόμιο στο σημείο της οδού Ελαιών 11.

Ευχαριστώ όλους για τις ενέργειες συμπαράστασής μου.
Friday, September 07, 2007

Και πάλι από την αρχή για να μην ξεχνιόμαστε,

διαβάστε αυτήν μου την καταγγελία,
αν θεωρείτε ότι σας προσβάλλει σαν άνθρωπο και Άτομο με Αναπηρία ή όχι το όλο γεγονός, σας παρακαλώ πολύ να κάνετε σαφές στην Αναπτυξιακή του Δήμου Κηφησιάς ότι δεν είναι προσωπική μου υπόθεση η πρόσβαση (μόνο).

Το email τους, είναι anak@otenet.gr
**********


Προς τη Δημοτική Επιχείρηση Αναπτυξιακή Κηφισιάς
Διονύσου 58 & Σπάρτης
Κηφισιά 14562
τηλ. 2108080476 - fax. 2106233721 email:
anak@otenet.gr

Κηφισιά 7 Σεπτεμβρίου 2007.

Κοιν:
Εθνική Ομοσπονδία Κινητικά Αναπήρων,
Ελ. Βενιζέλου 236, 16341 Ηλιούπολη
τηλ. – fax: 2105224974

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ.

Σε συνέχεια αλλεπάλληλων τηλεφωνικών μας συνεννοήσεων και επιτόπιας πραγματογνωμοσύνης με την αρμόδια υπάλληλό σας κ. Κ*******υ Π**** σήμερα 7.09.2007, σας αναφέρω τα ακόλουθα:

Επί του πεζοδρομίου της οδού Ελαιών, νούμερο 11 και γωνία με την οδό Κηφισού, μέχρι και προ δέκα ημερών από όσο γνωρίζω, υπήρχε συστοιχία κατακόρυφων πασσάλων, οι οποίοι όχι απλά εμπόδιζαν την διάβαση των πεζών, αλλά ήταν ένα απαράβατο εμπόδιο για κάθε μετακινούμενο με τροχοκαρέκλα (όπως ο υπογράφων) και γενικά για κάθε εμποδιζόμενο άτομο, όπως μητέρα με αμαξίδιο μωρού, πολίτη της τρίτης ηλικίας, οποιοδήποτε άτομο που κουβαλά ψώνια, κ.λ.π. Για το θέμα είχε υπάρξει αναλυτική τηλεφωνική ενημέρωση από τον πατέρα μου Απόστολο Πόλη, κατ' επανάληψη και είχε δοθεί η διαβεβαίωση ότι το θέμα θα διευθετηθεί.

Με κατάπληξη εχθές αφού έφθασα με την τροχοκαρέκλα μου, στο εν λόγω σημείο, διαπίστωσα ότι έχουν τοποθετηθεί πολύ περισσότεροι πάσσαλοι, περί τους 25. Περιττό να αναφέρω ότι η χρήση του πεζοδρομίου από μέρους μου είναι αδύνατη, όπως και μητέρων που έχουν αμαξίδια μωρού και γενικότερα όλων των εμποδιζομένων ατόμων.

Σας γνωρίζω ότι αυτό συνιστά, αποκλεισμό και απαγόρευση της κυκλοφορίας μου, σε καθαρά δημόσιο χώρο.

Ειλικρινά σας πληροφορώ ότι είμαι εμβρόντητος από το γεγονός ότι μπορεί ο φορέας σας, ως δημόσιος φορέας, να υλοποιεί ένα έργο, ακαλαίσθητο, οπτικά ρυπογόνο, (φυσικά προς έλεγχο για την νομιμότητά του) και πάνω από όλα έργο, που απαγορεύει την κυκλοφορία και την χρήση σε πολίτες του Δήμου, σε επισκέπτες και εν γένει σε κάθε άνθρωπο. Οι πολίτες με διάφορες αναπηρίες, κινητικές, αισθητηριακές και δυσκολίες μάθησης, είναι σύμφωνα με τις πιο επιεικείς στατιστικές προσεγγίσεις το 10% του γενικού πληθυσμού και εάν αναλογισθούμε, πόσοι κατά περίπτωση συνοδεύομε παιδιά, είμαστε πρόσκαιρα τραυματισμένοι και πόσοι από εμάς είμαστε ή οδεύουμε προς την τρίτη ηλικία, αντιλαμβάνεστε ότι προσεγγίζουμε, με επιστημονική τεκμηρίωση το 50% του πληθυσμού.

Παγκόσμια, η τεχνική κοινότητα και οι ευνομούμενες κοινωνίες που διακατέχονται από κοινωνική ευαισθησία και ισονομία, έχουν υιοθετήσει την έννοια του Οικουμενικού Σχεδιασμού (Universal Design) και το ΥΠΕΧΩΔΕ αντίστοιχα έχει σειρά οδηγιών «Σχεδιασμού για Άτομα με Αναπηρία». Κοινός στόχος ένα περιβάλλον που δεν θα αποκλείει κανέναν, ένα δομημένο περιβάλλον ειδικά στην αστική του μορφή, απολύτως προσβάσιμο, που θα δημιουργεί συνθήκες, ασφάλειας, εύληπτου προσανατολισμού, θα έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά και θα συμβάλλει στην αειφόρο ανάπτυξη (sustainable development).

Σε ότι αφορά επί του πρακτέου και επί του συγκεκριμένου, πληροφορήθηκα εν τέλει, ότι σκοπός του όλου εγχειρήματος είναι να καταστεί δύσκολη η ζωή στα μηχανάκια παράδοσης φαγητού (delivery) παρακείμενου εστιατορίου!!!

Ερωτώ λοιπόν, η πλήρης αποδοχή της κατάρρευσης κάθε έννοιας αστυνόμευσης, (δημοτική αστυνομία, τροχαία,) αιτιολογεί την παραγωγή εμποδίων ως πρόταση επίλυσης;

Βάσει αυτής της νέας λογικής ας δημιουργήσουμε ορθοδρόμια και δυναμοδρόμια για όρθιους και δυνατούς αντίστοιχα, κατά μήκος όλων των σημερινών «πεζοδρομίων» και μαζί με τα μηχανάκια παράδοσης (που επιτυχώς εμποδίστηκαν τελικά), όλοι μαζί στο δρόμο, τροχοφόροι και τροχήλατοι, απενδεδυμένοι της έννοιας του πεζού και του πολίτη.

Όλα τα ανωτέρω περιγράφονται με μια λέξη, την λέξη «υποβάθμιση».
Την στιγμή που ο δήμαρχος του Τορόντο, της πόλης που θα τελέσει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς έχει βαριά τετραπληγία και μετακινείται αυτόνομα με την τροχοκαρέκλα του, εμείς συζητούμε ούτε καν για το αυτονόητο, αλλά για το αν έχεις δικαίωμα στη ζωή.

Παρακαλώ, με βάση όλα τα ανωτέρω και ασκώντας όλα τα νόμιμα δικαιώματά μου ως πολίτη αυτής της χώρας, για την άμεση αποξήλωση κάθε εμποδίου, κάθε μορφής στο συγκεκριμένο σημείο.


Μετά τιμής συνημμένα : φωτογραφικό υλικό



Γεράσιμος Πόλης
Διπλ. Αρχιτέκτων Μηχανικός
εμπειρογνώμων προσβασιμότητας,






















ΙΔΟΥ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ 12.09.2007.
Ευχαριστώ τον Πάνο τον Μπόζο και την Φοίβη την Αθηναίου,

Ο καλαματιανός της αναισθησίας

Αγαπητή Φοίβη, Αν δεν ήταν τραγικό για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες θα μπορούσε να είναι απόλυτα κωμικό για τη στενοκεφαλιά του Δήμου Κηφισιάς. Σε ένα από τα ελάχιστα πεζοδρόμια της Κηφισιάς στα οποία μπορούν να κυκλοφορήσουν πολίτες με κινητικά προβλήματα, τυφλοί, ηλικιωμένοι αλλά και μητέρες με παιδικά καροτσάκια, στην οδό Ελαιών, ο δήμος μάς τιμώρησε και- άκουσον άκουσον! - έβαλε κολονάκια κάθετα στο οδόστρωμα έτσι ώστε το πεζοδρόμιο να είναι απροσπέλαστο. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις κροκοδείλια δάκρυα χύνονται, ευαισθησίες α λα καρτ καταγράφονται, υποσχέσεις αφειδώς μοιράζονται για τους συμπολίτες μας με κινητικές αναπηρίες. Εύκολο, πιασάρικο, πολιτικά ορθό. Μόνο που αυτός ο τόπος είναι η χαρά της εύθυμης χήρας. Με το ίδιο μαντίλι που η εξουσία σκουπίζει τα δάκρυα που αργοκυλούν στα «ευαίσθητα» μάτια της, με το ίδιο μαντίλι χορεύει τον καλαματιανό της ξενοιασιάς και της απόλυτης αναισθησίας.
Ο Αϊνστάιν είπε ότι δύο πράγματα είναι μη μετρήσιμα, το μέγεθος του σύμπαντος και το μέγεθος της βλακείας, αν και για το πρώτο διατήρησε τις επιφυλάξεις του. Πάνος Μπόζος, μαθηματικός ΥΓ: Η «ανεπίσημη» δικαιολογία γι΄ αυτή την παράλογη ενέργεια της Δημοτικής Αρχής είναι ότι τα πεζοδρόμια τα χρησιμοποιούν και τα μηχανάκια delivery που ανησυχούν τους περιοίκους... Δηλαδή «πονάει δόντι, κόβει... κεφάλι» ή delivery- ΑΜΕΑ 25-0 (όσα και τα κολονάκια).
Γράφει ο Κ.Π. Καβάφης, αγαπητέ Πάνο, στον «Αοιδό» του: «Βίος ψυχρός και μάταιος. Μωρία/ το να νομίζης η ζωή ότι αυλού είν΄ ήχοι/ τερπνοί, και ουδέν άλλο·» ή «Ξηρά αναισθησία/ μαστίζει όντινα ποτέ πόνος δεν κατατρύχει/ της πάλης της ζωής».

Διαβάστε την άμεση ανταπόκριση του τοπικού τύπου, ευχαριστώ για τη συμπαράσταση τον εκδότη κ. Γιάννη Γρηγοράκο.

http://www.kifisianews.gr

901-Κηφισιά, πόλη για superman


14/09/2007
Κηφισιά, πόλη για superman
Στην αρχαιότητα υπήρχε ο Καιάδας για τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα. Εμείς οι σύγχρονοι νεοέλληνες τους πετάμε στο οδόστρωμα μπας και τους πατήσει κάποιο αμάξι και γλιτώσουμε από αυτούς.
Γιατί το γράφουμε αυτό και μάλιστα τόσο σκληρά;
Δεν έχει κανείς παρά να πάει μια βόλτα στον πιο όμορφο δρόμο της πόλης μας, στην οδό Ελαιών.
Ένας δρόμος με φαρδιά ομορφοφυτεμένα και νοικοκυρεμένα πεζοδρόμια, δίπλα σε ένα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, που ενώνει την εθνική οδό με το κέντρο της πόλης.
Ενώ υπάρχουν ράμπες για τα εμποδιζόμενα άτομα (άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένα άτομα, γονείς με καροτσάκια κ.ά.), σε κάποιο σημείο που διασταυρώνεται με την οδό Κηφισού, στο ύψος της Αγίας Τριάδας, ω του θαύματος, ο δημιουργός φύτρωσε... 25 πασσάλους στο μέσο της διάβασης των πεζών, εμποδίζοντάς τους να περάσουν και υποχρεώνοντάς τους να περπατήσουν στο οδόστρωμα, όσο επικίνδυνο και αν είναι αυτό σε ένα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.
Δηλαδή δίνουμε την ευκαιρία στους συνανθρώπους μας... να αυτοκτονήσουν, νίβοντας εμείς τα χέρια μας που δεν τους πετάξαμε στον Καιάδα, ακολουθώντας τους αρχαίους ημών.
Ένας συνάνθρωπός μας, ο οποίος δυστυχώς είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί αμαξίδιο για τη μεταφορά του λόγω κινητικών δυσκολιών, πριν από δύο μήνες έστειλε επιστολή προς το δημοτικό συμβούλιο δια μέσου του κ. Μπόζου (την οποία και δημοσιεύσαμε).
Ο υπεύθυνος για τα έργα τοποθέτησης τέτοιων πασσάλων στην άκρη των πεζοδρομίων, κ. Αντώνης Βάρδας, πρόεδρος της Αναπτυξιακής, είπε τότε ότι λάθος εντολή είχε καταλάβει ο τεχνικός όταν τοποθέτησε τα πασσαλάκια και την επόμενη μέρα θα φρόντιζε να μπουν σωστά.
Αυτό πριν το καλοκαίρι.
Κατά τη διάρκεια όμως του καλοκαιριού, τοποθετήθηκαν και άλλα πιο πυκνά πασσαλάκια κατά πλάτος της διάβασης των πεζών, έτσι ώστε να μην μπορεί να περάσει με τίποτα κάποιος εμποδιζόμενος συνάνθρωπός μας.
Ο κ. Πόλης Γεράσιμος έστειλε επιστολή προς την Αναπτυξιακή στις 7 Σεπτεμβρίου, αλλά φαίνεται ότι βρήκε κλειστά... αυτιά, ειδάλλως δεν εξηγείται η απραξία.
Την επιστολή του αυτή, την «σήκωσε» στη σελίδα συζήτησης που έχει http://aiolias.blogspot.com
H επιστολή έχει ως εξής:
.
Χτες το απόγευμα επισκεφτήκαμε την περιοχή και πέσαμε πάνω σε έναν πατέρα με το καροτσάκι του παιδιού του να βγαίνει στην Ελαιών, κάνοντας γύρω από τα παρτέρια και τη στάση του λεωφορείου για να αποφύγει τα εμπόδια.
Ο κ. Πόλης μας είπε ότι κάτι τέτοιο αποτελεί απαξίωση της ποιότητας ζωής στην Κηφισιά, πράγμα που δυστυχώς τείνουμε να το πιστέψουμε και μεις.
Θα υπάρξει άραγε κάποια αντίδραση που θα μας ανατρέψει αυτή την πικρή εντύπωση;



Monday, August 27, 2007
Δεν πίστευα ποτέ στη ζωή μου, ότι θα ζούσα να δω τόση κατατροφή στην πατρίδα μου!! ή για να είμαι πιο σωστός, ενδόμυχα περίμενα κάτι τέτοιο αν μυστηριωδώς ξυπνούσε το Ηφαίστειο της Σαντορίνης ή της Νισύρου ή αν έδινε το ρήγμα της Αταλάντης κανένα 7,5 ρίχτερ και πάνω (Ο Μεγαλοδύναμος να μην το επιτρέψει αυτό). Όχι όμως και από πυρκαγιά τόση καταστροφή....

Η αυλή μου έχει γεμίσει στάχτη, παρακολουθούσα όλο το χθεσινό απόγευμα σιγά - σιγά να "ασπρίζει" από τη στάχτη όχι μόνο τα πλακάκια αλλά και το αμάξι μου, οι πόρτες, το καπό, η οροφή...

Αυτό το κομμάτι στάχτης,πριν από λίγες ώρες ήταν κομμάτι από τον κορμό ή το κλαδί ενός πεύκου, μιας ελιάς, ενός πουρναριού, που αφού έσβυσε, άφησε όλους τους χυμούς του, έγινε ένα με το άνεμο που έθρεψε και τάισε τη φωτιά που το έκαψε και ήλθε από τα Στύρα ή το Αλιβέρι για να καθήσει επάνω στο αυτοκίνητό μου, επάνω στα μαλλιά μου, πάνω στη μπλούζα μου, ακόμη και πάνω στη γούνα του κατάμαυρου γάτου μου του Blacky. Εύθραυστο, σχεδόν άυλο, το άγγιγμά μου το μετατρέπει σε σκόνη, διατηρεί όμως τα ίχνη της δομής του ξύλου, της μητρικής υφής, των ρόζων και των ουλών του μητρικού κορμού, μου λέει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορώ να ακούσω και δείχνει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορώ να δω. Κάποια από αυτά έχουν γίνει ήδη κομμάτι του δικού μου κορμιού, τα έχω εισπνεύσει και τα έχω καταπιεί, πολλά θα γίνουν ξανά δένδρα και λουλούδια, αφού γίνουν ένα με το χώμα, αφού τα παρασύρει το νερό.

Όλη αυτή η μάζα, θα γίνει αυτό που ήταν πάντα, μέρος του όλου, πιο σωστά δεν θα γίνει τίποτα, θα αλλάζει ρόλο και θέση μέσα στο είναι. Τούτες τις μέρες όμως γίναν έντρομα, που δεν τσιμπάν και δεν ζουζουνίζουν, σιωπηλοί διηγητές όλων αυτών των μακρών ιστοριών του δάσους, των δέντρων στις αυλές των σπιτών, των δρόμων και των παραλιών..... Μαζεύτηκαν πολλά πάνω από τον ουρανό και έκαναν τον ήλιο κόκκινο και πορτοκαλί, έριξαν ένα χρώμα καφέ - κροκί πάνω στους τοίχους και στα φυτά, τι όμορφη που είναι η ζωή όταν την αντικρύζεις μέσα από φίλτρο....

Πως το λέει σε ένα ποιήμα του, ο αθάνατος Νίκος Καρούζος, στη συλλογή ο ερυθρογράφος; ""...Κρίσνα βγες μέσα από τον σώμα του Τίγρη που φώλιασες... και αυτός απαντά μια χαρά χουζουρεύω εδώ μέσα........"
Tuesday, July 31, 2007



Όταν ήμουν φοιτητής στην Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π., το κύριο θέμα συζήτησης ήταν η επανάσταση και όχι τα guci και τα armani αν τολμούσε κάποιος να έβαζε τέτοιο θέμα, τουλάχιστον θα έτρωγε γιαούρτωμα.


Οι καιροί σαφώς και άλλαξαν και πολλοί από εμάς, συνειδητοποιήσαμε ότι ο Θεός να σε φυλάει από όλους αυτούς που "θέλουν" το καλό σου, είναι οι πιο επικίνδυνοι...


Τα συνθήματα τόσο στους τοίχους των χώρων διδασκαλίας όσο και στους φοριαμούς δεν μας έλειψαν ποτέ. Αντιαισθητικά, κυριαρχικά και άλλα σοφά και πολύ αληθινά.

Σταχυολογώ, "Η φαφούτα τρώει φρούτα και γι' εμάς ούτε γιαρμάς", "Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα" και το φοβερό "Είμαι ερωτευμένος με μια ψιλή, ξανθιά αρχιτεκτόνισα" που έμελε να επαληθευθεί πολύ επώδυνα στη ζωή μου, διότι ο έρωτας και ειδικά με μια αρχιτεκτόνισα είναι από τα πιο πονεμένα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν....


Πριν από λίγες ημέρες με σκοπό την παρακολούθηση της παρουσιάσης μιας διπλωματικής εργασίας, επισκεύτηκα και πάλι μετά από 18 χρόνια τους χώρους της σχολής μου, όπου διαπίστωσα ότι η παράδοση της αναγραφής συνθημάτων έχει μείνει αναλείωτη. Για κάποιο παράξενο λόγο, ένοιωσα ένα φοβερό ενθουσιασμό, θυμήθηκα ότι κάποτε η συλλογικότητα, επιδίωκε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα και τέλος πάντων το όλο θέμα το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον και θέλω να το μοιραστώ μαζύ σου, γνωστέ και άγνωστε σύντροφε/φισσα του δικτυοχώρου......




"ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΣΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΖΩΗ ΗΣΥΧΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ".


















Saturday, June 16, 2007



Λίγο πιο βόρεια από τις Θερμοπύλες, είναι οι παραλίες της Πιερίας, κάτω από το βλέμμα του Θεϊκού Ολύμπου, εκεί λοιπόν στην Παραλία Κατερίνης, είδα σχεδόν τα πιο προσβάσιμα πεζοδρόμια στην Ελλάδα. Ενιαία επιφάνεια το οδόστρωμα και το πεζοδρόμιο.

Λίγα όμως καταστήματα δεν έχουν το «σκαλοπάτι» εισόδου, ένα από αυτά που δεν έχουν σκαλοπάτι αλλά αντίθετα έχουν και ράμπα και είναι και πολύ καλά παιδιά είναι το εστιατόριο «Ζωγράφος».




Τεράστιο όμως το πρόβλημα για την πρόσβαση στην θάλασσα, κατά τα άλλα η σημαία της γαλάζιας παραλίας είναι κάτι που για άλλη μια φορά δεν μπορώ να ωφεληθώ, τουλάχιστον αυτόνομα!

Monday, March 12, 2007



Το Σάββατο είδα την ταινία, 300, μια επική ταινία στο ύφος και την ατμόσφαιρα ενός κόμικ.





Αποτέλεσε έκπλιξη για μένα το ότι την έκβαση της μάχης, την καθόρισε η συμπεριφορά του εφιάλτη, του οποίου τα κίνητρα με την σειρά τους καθορίστηκαν από την κοινωνική απόριψη που έτυχε λόγω της αναπηρίας - δυσμορφίας του!!!





Αν ακολουθήσουμε αυτή την εκδοχή τότε πραγαμτικά τα πράγματα ήταν μάλλον μοιραία προκαθορισμένα για όλους και εδώ η ζωή μιμήθηκε την τραγωδία και όχι το αντίθετο........
Ποιά άραγε η αλήθεια σε ότι αφορά την αναπηρία στην αρχαία Σπάρτη, είναι αλήθεια ότι ο Λυκούργος (δεν θυμάμαι μπορεί να κάνω λάθος) ήταν χωλός; Μόνο η σωματική ρώμη μέτραγε, και οι γέροι και οι ανήμποροι, νοσοκομεία, γηροκομεία δεν είχαν στην Σπάρτη;